Sen jest powiązany z naszym nastrojem, naszym wyglądem, naszym napędem do działania. Chyba wszyscy wiemy jak wyglądamy po nieprzespanej nocce, jak zaburzona jest nasza zdolność do koncentracji, jak kiepski bywa wtedy nastrój. Jako matka, która przez około 4 lata nie przespała żadnej całej nocy „ciągiem”, myślę, że mogę o nim spokojnie pisać. Jego niedobór jest mi doskonale znany. Potrafi być wykańczający nie tylko dla osoby niewyspanej. Może być wykańczający dla całej rodziny.

Mało się mówi o śnie rodziców. Pozostaje on pewnym tabu, no bo przecież na pierwszy plan wysuwa się błogi sen latorośli. No bo przecież rodzicielstwo „już takie jest”. No bo przecież to jasne, że przy dzieciach człowiek się nie wyśpi.

Przez pewien czas myślałam, że organizm może świetnie przystosować się do niedoboru snu. Że może idealnie funkcjonować pomimo deficytów godzin spędzonych w objęciach Morfeusza. Uważałam, że mała ilość kiepskiej jakości snu nie wpływa już w żaden sposób na moje życie, że się do tego przyzwyczaiłam. Jednak takie myślenie może być bardzo złudne. Bardzo. Bo pal licho wygląd. Pal licho zdolność koncentracji. Najgorsze jest chyba to, że sen ma ogromny wpływ na nasze PODEJŚCIE DO ŻYCIA. Na nasz sposób postrzegania rzeczywistości. I tak jak cienie pod oczami można zatuszować, tak nie da się przyćmić negatywnego podejścia naszego mózgu do rzeczywistości, która nas otacza.

W bardzo ciekawym badaniu, naukowcy pokazali, że niedobór snu powodować może zmiany w naszej pamięci. Im mniej czasu spędzamy śpiąc, tym bardziej skupiamy się na negatywnych wydarzeniach. Mała ilość snu powoduje, że nasz mózg lepiej zapamiętuje nieprzyjemne detale z naszego życia. Zamiast tych pozytywnych. Badacze pokazali, że niezależnie od pory dnia czy stresu na jaki jesteśmy narażeni, ludzie, którzy mniej śpią skupiają się bardziej na tym, co nieprzyjemne. Dodatkowo mają oni zmniejszoną zdolność koncentracji na rzeczach, które nie niosą ze sobą żadnych emocji. Czyli – całkiem naturalne jest, że permanentnie niewyspana matka nie jest w stanie skupić się na lekko nudnawej zabawie z dzieckiem, a w dodatku widzi na swojej drodze same problemy, kłody pod nogi i inne złowieszcze działania wszystkich wokoło.

Naukowcy wciąż zastanawiają się, jak sen wpływa na wyższe zdolności poznawcze naszego mózgu. W środku dyskusji pojawia się pytanie, czy niedobór snu wpływa w takim samym stopniu na wszystkie wyższe funkcje naszego mózgu takie jak koncentracja, pamięć czy funkcje decyzyjne, czy może są aspekty, które „cierpią” na braku snu znacznie bardziej. I tak jak podejmowanie decyzji czy planowanie nie wydaje się być bardzo zaburzone przez deficyt snu, tak bardziej kreatywne i innowacyjne aspekty naszych zdolności poznawczych mogą dostać w kość i to poważnie. Dane zebrane podczas neuroobrazowania sugerują, że kora przedczołowa może być regionem najbardziej narażonym na deficyt snu. I, co najbardziej ciekawe, podkreślana jest rola emocji – badacze sugerują, że niedobór snu najbardziej dotyka te funkcje naszego mózgu, które bazują na danych o zabarwieniu emocjonalnym.

Jeszcze ogrom wiedzy przed nami, wiele niuansów do wyjaśnienia, wiele pytań do zadania, lecz to, że sen dobrej jakości jest nam niezbędny – to niezaprzeczalny fakt. Jako rodzice często zapominamy o tym, by dbać o własny sen. A troska o własny sen to troska o dobro całej rodziny. Nie powiem Wam jak to zrobić – sama pracuję nad różnymi strategiami, ale wiem, że sen naprawdę potrafi działać cuda.

Dorosły człowiek potrzebuje 7-9 godzin snu. Wiem, że dla rodzica brzmi to jak dobry żart, lecz w rzeczywistości żartem to nie jest. Warto przeanalizować realne możliwości polepszenia długości i jakości swojego snu. Wiem z własnego doświadczenia, że moment, w którym przespałam całą noc po dobrych kilku latach deficytu snu, był momentem od którego zaczęła się u mnie dobra zmiana. I to nie tylko fizyczna, lecz właśnie bardziej ta w głowie.

Niektórzy zdenerwują się pewnie na ten wpis, stwierdzając, że przecież nie da się nic zrobić, dzieci już tak mają, że budzą się i już. I tak, to jest do pewnego stopnia prawda – dla dzieci nocne pobudki są jak najbardziej naturalne i to etap, który mija. Nie namawiam więc do jakiejkolwiek formy treningu snu czy nauki samodzielnego zasypiania, których jestem ogromnym wrogiem. Jednak namawiam do tego, by w momencie, gdy czujemy, że dotarliśmy już do kresu wytrzymałości – ZMIENIĆ COŚ. Nie powiem Wam co. Dla każdej rodziny zmiana może oznaczać coś innego.

Warto pamiętać, że negatywne podejście do życia może nie być wynikiem tego, że coś źle się w tym naszym życiu dzieje. To może być wynik TYLKO lub AŻ niedoboru snu…